ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖ – ਮਦਰ ਟੈਰੇਸਾ
Mother Teresa
ਮਦਰ ਟੈਰੇਸਾ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦਇਆ ਦੀ ਦੇਵੀ, ਦੱਬੇ-ਕੁਚਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਵਰਗੇ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਸੰਤ ਔਰਤ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਬੇਸਹਾਰਾ, ਦੁਖੀ, ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਆਪਣੇ ਭੈਣਾਂ-ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਜਿਸ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਉਹ ਅੱਜ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਆਪੀ ਸੰਸਥਾ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। 1979 ਵਿੱਚ, ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਨੇ ਮਦਰ ਟੈਰੇਸਾ ਨੂੰ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁਹਾਰਤ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮਦਰ ਟੈਰੇਸਾ ਦਾ ਜਨਮ 1910 ਵਿੱਚ ਯੂਗੋਸਲਾਵੀਆ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ‘ਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ‘ਨਨ’ ਬਣਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਕਲਕੱਤੇ ਦੇ ‘ਆਇਰਿਸ਼ ਨੌਰੇਟੋ ਨਨ’ ਮਿਸ਼ਨਰੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕਲਕੱਤਾ ਦੇ ਸੇਂਟ ਮੈਰੀਜ਼ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਬਣ ਗਈ। 20 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਹੈੱਡ ਟੀਚਰ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ’ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਕਲਕੱਤੇ ਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। 10 ਸਤੰਬਰ, 1946 ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਾਨਵੈਂਟ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਗਰੀਬਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।
ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਟਨਾ ਵਿੱਚ ਨਰਸਿੰਗ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ ਅਤੇ ਕਲਕੱਤਾ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦਿਆਲਤਾ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਮਿਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਲਕੱਤਾ ਕਾਰਪੋਰੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਲੈ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜੋ ਤਰੱਕੀ ਕੀਤੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸੀ।
ਮਦਰ ਟੈਰੇਸਾ ਬਲੀਦਾਨ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਸਨ। ਜਿਸ ਘਰ ਵਿਚ ਉਹ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਉੱਥੇ ਉਹ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਤੁਰ ਕੇ ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਮੇਜ਼ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕੁਰਸੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਭ ਨੂੰ ਸੁਣਦੀ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਲੀਕੇ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਨਿਮਰਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝ ਕੇ ਚਿੱਠੀਆਂ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ। ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਮਦਰ ਟੈਰੇਸਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਦੂਤ ਸੀ। ਉਹ ਮੰਨਦੀ ਸੀ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਪਿਆਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੈਲ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸੇ ਲਈ ਉਹ ਅਕਸਰ ਕਿਹਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਹੋਵੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੇਵਲ ਤਦ ਹੀ ਅਸੀਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
